• 0 آیتم -
    • سبد خرید شما خالی است

پژمان ابراهیمی

""

متولد پانزده آذر ۱۳۵۹ هستم. از کودکی شیفته‌ی سینما بودم و آرزویم این بود که کارگردان سینما شوم... که نشد. بیست سالگی وارد دانشگاه شدم: رشته تئاتر. از بیست سالگی تا سی و دو سالگی تئاتر کار کردم و هنگامی که تمام درهای پیشِ رویم برای کار آزادانه و تنفس در هوای تئاتر بسته شد، همان زمانی که تئاتر ایران به فحشا کشیده شد، تئاتر را رها کردم و شروع کردم به نوشتن. خودم و کاغذ و قلم: آفرینش انفرادی. نوشتن برای من واکاوی و درمان است. هیچ‌گاه خودم را نویسنده ندانستم. در حقیقت من کارگردانِ شکست‌خورده‌ای هستم که به اجبار و برای بیان خود، می‌نویسم و امیدوارم نوشته‌هایم خوانده و داوری شوند.

کتاب های نویسنده