آگاهی‌نامه

دوازدهم اکتبر 2010 بود که باشگاه ادبیات در فیسبوک تاسیس شد. کتابخانه‌ای مجازی که بعدها کار نشر را هم به فعالیت‌های خود افزود و تاکنون بیش از شصت عنوان کتاب چاپ اول در کارنامه دارد. از نخستین سال‌های تاسیس به دنبال داشتن وبسایت اختصاصی بودم چون وبلاگ، صفحه فیسبوک و بعدها کانال تلگرامی را خانه‌های استیجاری می‌دانستم که هر زمان موجر اراده کند، می‌تواند جل و پلاس مستاجر نگون بخت را بیرون بریزد.
از لحظه تاسیس باشگاه ادبیات همواره اسیر دلهره‌ بودم و می‌دانستم موانعی ظاهر خواهد شد. اولین مانع در سال‌های اولیه عمر باشگاه، از میان رفتن فایل‌هایی بود که در سرورهای مختلف آپلود کرده بودم. چندین بار سرور عوض کردیم و سرانجام به یاندکس رسیدیم که امنیت و دوام بیشتری داشت. اما نگرانی اصلی این بود که روزی شاهد از میان رفتن پست‌ها یا حذف صفحه فیسبوکی باشگاه شوم. وبلاگ و بعدها کانال تلگرام اندکی از این دلهره کاست، اما خود آن مکان‌ها نیز حکم خانه‌های استیجاری را داشت و همان حادثه می‌توانست در بلاگ‌اسپات یا تلگرام نیز تکرار شود. می‌گویند موجر بد، مستاجر را صاحبخانه می‌کند پس عزم خود را جزم کردم تا با خرید دومین و تاسیس وبسایت صاحبخانه شوم.
چند بار با طراحان مختلف وب تا پای افتتاح سایت رفتیم، اما حاصل کار چشمگیر نبود و کار نیمه تمام ماند. تا یک سال و نیم قبل که بالاخره فرد مطلوب را یافتم و کار شروع شد. طراحی ساده‌ای برای سایت در نظر گرفتیم که بتوان در آینده امکاناتی به آن افزود. اما مشکل اصلی انتقال بیش از بیست هزار جلد کتاب و نشریه‌ای بود که در طول ده سال تولید یا جمع آوری شده بود. کمبود نیروی انسانی و توان مالی تا امروز باعث شد که حدود هزار جلد کتاب به سایت افزوده شود. قصد داشتیم در چند ماه گذشته دست کم چند هزار جلد عنوان دیگر آپلود کرده و باشگاه را در روزهای آغازین سال نو بگشاییم. اما گرفتاری‌های شخصی و غیرشخصی مانند همه گیری کورونا مانع از این کار شد. تا اینکه چند روز قبل، در آخرین روزهای اسفندماه 1399 اختلال گسترده‌ای در فیسبوک رخ داد که منجر به غیرفعال شدن حساب‌های کاربری میلیون ها نفر شد. من و باشگاه ادبیات قربانی این اختلال شدیم. صفحۀ شخصی من بعد از درخواست مدارک شناسایی از سوی فیسبوک(همین طور اینستاگرام) موقتاً از دسترس خارج و به دنبال آن تمامی پست‌های ده سال گذشته‌ام در صفحه باشگاه ادبیات نیز ناپدید شد. در روزهای اول سال نو چهار نفر با استفاده از خلاء به وجود آمده، سرپرستی صفحه فیسبوک باشگاه ادبیات را به دست آورده و پست‌های نامربوطی هم منتشر کردند.
این اتفاق شکل‌گیری تئوری‌های توطئه را دامن زد و بسیاری از دوستان و هموندان تماس گرفته و از هک شدن حساب کاربری من توسط تنگ نظرها یا گزارش دسته جمعی سایبری‌های جمهوری اسلامی علیه من به فیسبوک ابراز نگرانی کردند. مخصوصاَ پس از انتشار مقالات یا مصاحبه‌هایی که به ارزش و اهمیت کار ده ساله من در باشگاه ادبیات اشاره داشت و اینجا را بزرگترین کتابخانۀ دیجیتال کتاب‌ها و نشریات فارسی اعلام می‌کرد و طبعاً کس یا کسانی را خوش نمی‌آمد.
اما نمی‌خواهم ذهن خود را اسیر این فرضیه‌ها کنم چون بر فرجام کار تاثیر چندانی ندارد. فیسبوک بعد از دریافت مدارکم از من خواسته شکیبایی پیشه کنم چون در وضعیت همه گیری کورونا زمان بررسی مدارک بیش از روزهای عادی است. در هیچ جا نیز اشاره‌ای نشده که مدت زمان معمول چند ساعت، چند روز یا هفته و ماه است تا بتوان حدس زد در وضعیت فعلی به دو یا چند برابر افزایش پیدا می‌کند. از دیگر سو، نمی‌دانم در صورت بازگرداندن حساب شخصی من آیا پست‌های ده سال گذشته باشگاه نیز احیاء می‌شود و می‌توانم اداره صفحه باشگاه را از دست آن چهار نفر سرپرست خودخوانده خارج کنم یا خیر؟
پس عدو سبب خیر شد تا بیش از این در گشایش وبسایت تاخیر نکنم، مخصوصاً با توجه به وعده کتاب‌های عیدانه که در آخرین آگاهی‌نامه سال پیش داده بودم.
پس این شما و این خانۀ دائمی باشگاه ادبیات و خواهش می‌کنم صبوری پیشه کنید تا گنجینه بیست و چند هزار جلدی ما به این خانه جدید منتقل شود. اینک بیش از هر زمان دیگر به همکاری و همراهی شما نیازمندیم.
لازم به یادآوری است که بیش از نه هزار جلد کتاب و نشریه آپلود شده در پنج سال گذشته در کانال تلگرام باشگاه در دسترس است.

شادکام، تندرست و کامروا بمانید

امیر عزتی